Jednak lekarze zalecają 150 minut ćwiczeń tygodniowo
Odbywa się to za pomocą badania rentgenowskiego.
Powszechną metodą jest podwójna absorpcjometria promieniowania rentgenowskiego (DXA), w której na szyjce kości udowej lub na kręgosłupie mierzy się, jak duża jest część promieniowania docierającego na drugą stronę i ile promieniowania zostało wchłonięte przez organizm.
Pomiar gęstości kości dostarcza informacji, czy iw jakim stopniu kości są dotknięte osteoporozą. (Źródło: Tonpor Kasa / Getty Images)
Podczas pomiaru gęstości kości określana jest tak zwana wartość T (T-score). Opisuje odchylenie od średniej gęstości kości zdrowego 30-latka tej samej płci. W zależności od tego, jak bardzo zmierzona wartość odbiega od tego standardu, lekarze mówią o zmniejszonej gęstości kości (osteopenia) lub osteoporozie. Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) osteoporoza występuje, gdy wartość T spadnie poniżej 2,5 (≤ –2,5). Jeśli wartość T odchyla się w dół o więcej niż 1, (T-Score < – 1) występuje osteopenia.
Podstawowa terapia lekowa zapobiega
Ale co mogą zrobić chorzy na reumatyzm, aby jak najdłużej utrzymać stabilny szkielet? "Przede wszystkim ważne jest opanowanie podstawowej choroby zapalnej reumatycznej"mówi Lautenschläger. W ten sposób zostałyby zredukowane promujące osteoporozę substancje przekaźnikowe w komórkach zapalnych. Ekspert zwraca uwagę, że wiele zapalnych chorób reumatycznych jest nieuleczalnych i dlatego często trzeba je leczyć do końca życia. "W terapii istotne jest przygotowanie pacjenta do długotrwałego stosowania leku, tzw. Terapii podstawowej."
Takie leczenie musi być regularnie monitorowane przez reumatologa. "Ponieważ podstawowe terapie zwykle nie działają od razu, należy pomostować czas za pomocą preparatów kortyzonowych, aż zaczną działać. Jednak stosowanie tych leków powinno być jak najkrótsze i jak najmniejsze", mówi Lautenschläger.
Mniejsze ryzyko poprzez ćwiczenia i sport
Jednak nie tylko dobra farmakoterapia jest ważna w zmniejszaniu ryzyka osteoporozy w reumatyzmie zapalnym. Ćwiczenia również odgrywają ważną rolę. Przede wszystkim osoby dotknięte chorobą powinny wzmocnić swoje kości na wczesnym etapie poprzez aktywność sportową i włączenie wystarczającej ilości ćwiczeń do swojego codziennego życia. Ponieważ stres dla kości wspomaga metabolizm kości i tworzy nową substancję kostną. Regularne spacery, jazda na rowerze i trening siłowy również wzmacniają mięśnie, utrzymują elastyczność stawów i zmniejszają ryzyko upadku.
Zaletą regularnych ćwiczeń na świeżym powietrzu jest jeszcze jedna zaleta: promieniowanie słoneczne sprzyja tworzeniu się witaminy D. Organizm potrzebuje witaminy słonecznej do wchłaniania wapnia z jelita cienkiego i przenoszenia go do kości. To pomaga je ustabilizować.
Witamina D: Te pokarmy zawierają hormon słońca. Potrzeba wapnia: najlepszy pokarm dla mocnych kości
Profilaktyka poprzez dietę: wapń i witamina D.
Oprócz aktywnego, sportowego trybu życia ważna jest również dieta bogata w wapń, która zapobiega osteoporozie lub łagodzi przebieg istniejącej choroby. Jednostronne odżywianie lub diety ekstremalne zdecydowanie nie są zalecane.
Dobre źródła wapnia obejmują:
Woda mineralna o wysokiej zawartości wapnia Jaja, rośliny strączkowe i orzechy, zielone warzywa, takie jak jarmuż, koper włoski, szpinak i brokuły, a także ziołowe produkty mleczne, takie jak mleko, jogurt, ser
Aby organizm mógł wchłonąć wapń i przekazać go kościom, potrzebuje witaminy D. 80-90% zapotrzebowania zaspokaja sam organizm, kiedy skóra styka się z promieniowaniem słonecznym. 10 do 20 procent jest pobieranych z pożywieniem, na przykład przez ryby, takie jak makrela, śledź, tuńczyk i łosoś lub przez jajka i grzyby.
Minerały w tabletkach: przydatne czy nie?
Wiele osób dotkniętych osteoporozą lub chcących zmniejszyć ryzyko choroby przyjmuje profilaktyczne suplementy wapnia. Jednak obawa, że organizm nie będzie dostatecznie zaopatrzony w wapń z normalnej diety, jest w większości przypadków nieuzasadniona. "Aktualne wytyczne zalecają spożycie 1000 miligramów wapnia dziennie"mówi Lautenschläger. "Zwykle osiąga się to bez żadnych problemów dzięki diecie mieszanej." Stosowanie suplementów wapnia jest zalecane tylko w wyjątkowych przypadkach, na przykład dla osób, które nie mogą spożywać produktów mlecznych zawierających wapń z powodu ciężkiej nietolerancji laktozy.
Zasadniczo tabletki wapnia należy zawsze przyjmować po konsultacji z lekarzem. Ponieważ zbyt dużo tego minerału może być niebezpieczne. Przewlekłe przedawkowanie grozi problemami z nerkami i zaburzeniami trawienia. Badania wskazują również, że przewlekła nadpodaż wapnia sprzyja rozwojowi choroby wieńcowej.
Nawet w przypadku witaminy D suplementy diety na ogół nie są konieczne, aby zapewnić organizmowi wystarczające zapasy. "Jeśli masz wystarczającą ilość witaminy D spędzając czas na świeżym powietrzu i jedząc, nie musisz dodatkowo jej przyjmować"mówi Lautenschläger.https://yourpillstore.com/pl/ Jednak konsekwencje samoleczenia nie są tutaj tak poważne, jak w przypadku wapnia: "Nieco nadmierne spożycie witaminy D nie ma niekorzystnego wpływu na zdrowie. Tylko przy skrajnych przedawkowaniu trzeba się liczyć z niekorzystnymi skutkami zdrowotnymi"zdaniem eksperta.
Leczenie utraty kości: te terapie pomagają w osteoporozie Osteoporoza: jakie są największe czynniki ryzyka? Zapobieganie osteoporozie: siedem wskazówek, jak wzmocnić kości Zapobieganie osteoporozie: najlepsza żywność dla mocnych kości Brak "Choroba starych ludzi": Reumatyzm dotyka również młodych ludzi
Federalny Instytut Oceny Ryzyka (BfR) zaleca wystawianie twarzy, rąk, ramion i nóg na działanie słońca łącznie przez 5 do 25 minut dziennie. Witamina D wytwarzana przez organizm może być magazynowana w organizmie i zwykle wystarcza w Niemczech do jej dostarczania w miesiącach zimowych. Codzienny spacer trwający 20 minut może również zaspokoić potrzebę.
Wykorzystane źródła: magazyn Deutsche Rheuma-Liga e.V. dla reumatologii, 25.3. 2019, 78: 249-254 Federal Self-Help Association for Osteoporosis e.V. Professional Association of German Internists Federal Institute for Risk Assessment (BfR) pokaż więcej źródeł mniej źródeł
Ból kolana lub biodra – tak często zaczyna się choroba zwyrodnieniowa stawów. Później stawy sztywnieją, puchną i odkształcają się. Ból nasila się i pozostaje trwały. Według niemieckiej ligi Rheuma League około pięciu milionów Niemców cierpi na chorobę zwyrodnieniową stawów. Wielu uważa, że delikatność jest teraz jedyną właściwą rzeczą. Ale to źle, ponieważ pogarsza dolegliwości.
Choroba zwyrodnieniowa stawów występuje niezauważalnie
Pacjenci z chorobą zwyrodnieniową stawów często odczuwają ból. Ponieważ wraz z chorobą warstwa chrzęstna między kośćmi stawowymi ściera się, aż kości ocierają się o siebie. Gdy pojawią się wady chrząstki, nie tylko pozostają one trwałe, ale także nadal się rozprzestrzeniają. Ponieważ nawet chrząstka starzeje się i może stać się krucha.
Ruch zatrzymuje utratę chrząstki
Aby odczuwać jak najmniej bólu, wielu chorych łagodzi stawy, dużo siedzi i leży zamiast się ruszać. Ale właśnie to jest złe: im mniej poruszają się stawy, tym szybciej znika chrząstka. Z drugiej strony regularny trening wzmacnia mięśnie, utrzymuje mobilność, a tym samym pomaga pozytywnie wpływać na przebieg choroby. Nawet tym, którym trudno jest poruszać się z bólem, eksperci radzą przezwyciężyć swoje słabsze ja. Jazda na rowerze, pływanie i gimnastyka są idealne, ponieważ tego rodzaju sporty są dobre dla stawów.
Dziesięć minut ćwiczeń to za mało
Jednak większość ludzi nie wie, że ćwiczenia mogą złagodzić ból stawów. To wynik amerykańskich badań przeprowadzonych na Northwestern University w Chicago. Naukowcy przyjrzeli się 1000 pacjentom, którzy cierpieli na zapalenie stawów. Za pomocą miernika ruchu naukowcy zbadali, jak bardzo badani poruszali się w ciągu tygodnia: 40 procent mężczyzn i 56 procent kobiet wykonywało mniej niż dziesięć minut ćwiczeń. Jednak lekarze zalecają 150 minut ćwiczeń tygodniowo.
Traktuj również poważnie łagodny ból stawów
Ale nie tylko sport pomaga złagodzić objawy. Ważne jest również zdrowe odżywianie i redukcja otyłości. Ważna jest również wczesna diagnoza. Problem: choroba zwyrodnieniowa stawów rozwija się przez długi czas i nic nie zauważasz. Dlatego choroba jest zwykle diagnozowana późno. Tak zwany ból początkowy jest typowy: kiedy zaczynasz chodzić, odczuwasz lekki ból lub uczucie napięcia w kolanach lub biodrach. Te ustępują po kilku krokach. Po bezbolesnej przerwie objawy powróciły po długotrwałym wysiłku. Ból początkowy stał się bólem związanym z wysiłkiem.
Inne objawy obejmują obrzęk i sztywność stawów, które bolą podczas naciskania lub poruszania się. Wielu cierpiących na tę chorobę ma również pękające stawy, a wilgoć i zimno jest niewygodne. Aby jak najszybciej rozpoznać chorobę, Niemiecka Liga Reumatyzmu radzi poważnie potraktować nawet pozornie nieszkodliwe zmiany stawów i jak najszybciej zgłosić się do lekarza.
Bolesne zużycie stawów: Rozpoznawanie i leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów Proste wskazówki: Jak łagodzić ból stawów Oznaki zużycia: co kryje się za pękającymi stawami
Choroba zwyrodnieniowa stawów nie jest chorobą starości
W języku narodowym choroba zwyrodnieniowa stawów jest często określana jako zużycie stawów, które jest częścią naturalnego procesu starzenia. Jest to jednak prawdą tylko częściowo: u wielu dziedziczna podatność na chrząstkę powoduje chorobę. Istnieją również czynniki, które mogą wywołać chorobę zwyrodnieniową stawów w młodym wieku: nieprawidłowości, takie jak uderzenia kolan i łuków nóg lub urazy, które nie zostały wyleczone, mogą obciążać stawy. Jednostronny stres spowodowany godzinami siedzenia, regularne przeciążenie przez sport, otyłość i ciężka praca fizyczna również zwiększają podatność na chorobę zwyrodnieniową stawów. Innym czynnikiem ryzyka jest płeć: wśród osób dotkniętych chorobą jest więcej kobiet niż mężczyzn. Powodem jest prawdopodobnie zmiana hormonalna w okresie menopauzy.
Czy to pluskwy, pająki czy szczury – robactwo występuje na wiele różnych sposobów. W szczególności robaki w sypialni są szczególnie irytujące, aw niektórych przypadkach nawet niebezpieczne. Ryzyko jest zróżnicowane i nie zawsze istnieje zagrożenie tylko dla odzieży i mebli. Błędy w sypialni również mogą być szkodliwe dla zdrowia i należy je odpowiednio zwalczać na wczesnym etapie.
Więcej wskazówek dotyczących robactwa i szkodników
Nieproszeni goście: Paskudne pluskwy: Rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie Porada dla alergików: Sześć wskazówek przeciwko roztoczom Zwalczanie szkodników: Jak pozbyć się szkodników Nosiciele chorób: Zapobieganie, rozpoznawanie i zwalczanie karaluchów Co robić przeciwko pchłom w mieszkaniu Najlepsze wskazówki: Szczury w domu Skutecznie odpędzaj i zapobiegaj Infestacja: szkodniki – zapobiegaj i zwalczaj mole odzieżowe Zwierzęta wielkości kota powodują kłopoty: Jak wypędzić kuny z domu Higiena i szkodniki materiałowe: Jak zwalczać myszy w domu Szkodniki: wszystko o robactwie i szkodnikach
W ten sposób w sypialni pojawiają się robaki
Miejscami, w których robaki najczęściej występują w sypialni, jest z jednej strony szafa, az drugiej łóżko. „Klasyczne”, jeśli można wybrać to określenie w kontekście, to roztocza kurzu domowego. Te małe zwierzęta żyją w obfitości w łóżkach i lubią ludzkie ciepło oraz małe kawałki włosów i skóry. Z pewnością są to robactwo w sypialni, ale roztocza kurzu domowego są niebezpieczne – jeśli w ogóle – dla alergików.
W takich przypadkach szkodniki okazują się szczególnie niebezpieczne
Inaczej wygląda to w przypadku pluskiew, wszy lub pcheł. Pluskwy pozostawiają nieprzyjemne ukąszenia, które nie tylko powodują silne swędzenie, ale mogą również prowadzić do niebezpiecznych reakcji alergicznych. Jeśli masz zwierzęta domowe, pchły mogą być również robakami w sypialni. Te zwierzęta są również niebezpieczne i czasami powodują stany zapalne. To samo dotyczy wszy, z którymi warto też walczyć jak najczęściej. Ćmy ubraniowe są niebezpieczne tylko dla wełnianego swetra, ale niezwykle irytujące. Są to bardzo powszechne szkodniki w sypialni, przed którymi w miarę możliwości należy się wcześniej zabezpieczyć.
Każdego roku w Niemczech na raka umiera ponad 200 000 osób. Często trudno jest dokładnie powiedzieć, dlaczego choroba wybuchła – ale każdy może mieć wpływ na prawdopodobieństwo. Jak możesz zmniejszyć swoje ryzyko.
Ryzyko raka to potężne słowo, które przeraża lub niepokoi wiele osób. Często pojawia się w dwóch pytaniach: Jak mogę zmniejszyć ryzyko raka? I: co zwiększa moje ryzyko raka?
Co kryje się za tym terminem: jest to próba określenia prawdopodobieństwa zachorowania na raka, wyjaśnia prof. Mathias Heikenwälder z Niemieckiego Centrum Badań nad Rakiem w Heidelbergu. Ryzyko to może mieć podłoże genetyczne, tzn. Zostać odziedziczone po rodzicach poprzez geny, ale może też zostać nabyte w toku życia poprzez określone warunki życia.
Według Ministerstwa Zdrowia w Niemczech każdego roku na raka umiera około 230 000 osób – tylko choroby układu krążenia są najczęstszą przyczyną zgonów. Instytut Roberta Kocha spodziewa się około 510 tysięcy nowych przypadków w Niemczech w 2020 roku.
Rolę odgrywają różne czynniki
Ale dlaczego zachorujesz na raka? Istnieją czynniki, które z pewnym prawdopodobieństwem mogą wywołać chorobę. Na przykład palenie. Inne czynniki związane ze stylem życia mogą obniżyć to ryzyko – na przykład regularne spożywanie wystarczającej ilości warzyw – mówi Heikenwälder. Jednak wciąż istnieje wiele nieznanych wpływów.
Tak czy inaczej: "Na słowo „ryzyko raka” rozlegają się dzwonki alarmowe. Ale to zawsze jest indywidualne i zależy od różnych rzeczy", wyjaśnia Ute Mons, która pracuje również w Heidelberg Cancer Research Center i kieruje tam działem profilaktyki raka.
Zależy to również od dawki
Między innymi zależy to od dawki. Weźmy na przykład palenie: niektórzy ludzie wpadają w panikę, jeśli wdychają trochę dymu tytoniowego na zewnątrz – co prawie nie zwiększa ryzyka. Jednak samo palenie jest głównym czynnikiem przyczyniającym się do raka płuc. "Wiemy, że 80 do 90 procent jest spowodowane paleniem", więc Mons. Gdyby nie było palaczy, byłoby znacznie mniej przypadków raka płuc.
